و نیز به عنوان مثال در این روایت شریف که جدّا از غرر روایات است دقّت لازم بعمل آید: شیخ صدوق- رضوان اللّه تعالى علیه- در مجلس دوم «امالى»، حدیث دوم آن را به اسنادش روایت کرده است: عن هشام بن سالم و محمّد بن حمران عن الصادق علیه السلام و نیز در تفسیر «مجمع البیان» طبرسى- قدّس سرّه- آمده است که روى هشام بن سالم و أبان بن عثمان عن الصادق علیه السلام قال:
عجبت لمن فزع من أربع کیف لا یفزع إلى أربع؟! عجبت لمن خاف کیف لا یفزع إلى قوله: «حَسْبُنَا اللَّهُ و نِعْمَ الْوَکیلُ»، فانّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ و فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسهُمْ سُوءٌ.
و عجبت لمن اغتمّ کیف لا یفزع إلى قوله: «انْ لا الهَ الاَّ انْتَ سُبْحانَکَ انِّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ» فإنّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ.
و عجبت لمن مکربه کیف لا یفزع إلى قوله: «أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرْ بِالْعِبادِ»، فإنّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: فَوَقیهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا.
و عجبت لمن أراد الدّنیا و زینتها کیف لا یفزع إلى قوله: «ما شاء اللّه لا قوّة إِلاّ باللّه»، فإنّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: إنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْکَ مالا وَ وَلَداً فَعسى رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ. وَ عَسى مُوجِبَة.
چنانکه ملاحظه مى فرمایید امام علیه السلام از آیات یاد شده استنباط گسترش تأثیر اذکار مذکور براى ابد مى فرماید که اختصاص به مقام خاص و مورد مشخّص ندارند. هر کس براى نجات از غم به ذکر یونسى ذاکر باشد مشمول رحمت و کذلک ننجى المؤمنین مى شود، و به همین وزان در رهائى از خوف و مکر سوء و در روى آوردن دنیا و زینت آن به کریمه هاى یاد شده.
تبصره: نکته دیگرى در این حدیث شریف است که چرا امام علیه السّلام نفرموده است قال اللّه عزّ و جلّ بلکه مکرّر فرموده است فانّى سمعت اللّه عز و جل، سرّ آن چیست؟ در حدیث کب از چهل حدیث نکته 717 «هزار و یک نکته» (ص 565- 567 ط 1) اشاراتى در بیان این سرّ مستسر آورده ایم شاید ممدّى باشد. و بالأخره در نیل به این گونه حقایق صادره از بیت عصمت و وحى به لسان انسانهاى کامل، استاد زبان فهم باید زیرا که بیان اسرار به گفتار نیاید و اگر پاره اى به زبان آید زیان به بار آرد. لذا فرموده اند: عارف سر مى دهد و سرّ نمى دهد.
رساله نور على نور در ذکر و ذاکر و مذکور، ص: 14
درباره این سایت