من تلى أعظم آیة فی القرآن الکریم- و هو بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ*- عدد قواه الظاهرة و هی 786، ثم صلّى على النبیّ و آله: «اللّهم صلّ على محمّد و آله» 132 مرّة، فانّه لا یسئل اللّه شیئا الّا أعطاه، و إن واظب على ذلک یوشک أن ی مستجاب الدعوة. نقلنا هذا السرّ المستتر من الکتاب الدرّ المکنون و الجوهر المصون فی علم الحروف.
هزار و یک کلمه، علامه حسن زاده آملی، ج6، ص: 29
در کلام علماء اعلام و سلّاک الى اللّه الهادى دارد که اعلى و اکرم اوراد مر راهرو را کلمه طاهر و مطهّر لا اله الا اللّه و درود مروّح و معطّر اللهمّ صلّ على محمّد و آل محمّد آمد.
نامه ها برنامه ها، علامه حسن زاده آملی ص: 20
دوست من نخست ذکر انس آورد و سپس انس موجب ذکر مى شود: با سوره مبارکه اخلاص که نسبت رب است بیشتر مأنوس باش. سوره با قدر قدر به ولایت راهنمایى مى کند. سوره یس قلب قرآن است، آیه نور، نور مى دهد، آیه سخره رفع وساوس نفسانى مى کند و هفتاد بار آن در کافى منصوص است و آن از إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی تا قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ است.
نامه ها برنامه ها، علامه حسن زاده آملی ص: 281
و نیز به عنوان مثال در این روایت شریف که جدّا از غرر روایات است دقّت لازم بعمل آید: شیخ صدوق- رضوان اللّه تعالى علیه- در مجلس دوم «امالى»، حدیث دوم آن را به اسنادش روایت کرده است: عن هشام بن سالم و محمّد بن حمران عن الصادق علیه السلام و نیز در تفسیر «مجمع البیان» طبرسى- قدّس سرّه- آمده است که روى هشام بن سالم و أبان بن عثمان عن الصادق علیه السلام قال:
عجبت لمن فزع من أربع کیف لا یفزع إلى أربع؟! عجبت لمن خاف کیف لا یفزع إلى قوله: «حَسْبُنَا اللَّهُ و نِعْمَ الْوَکیلُ»، فانّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ و فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسهُمْ سُوءٌ.
و عجبت لمن اغتمّ کیف لا یفزع إلى قوله: «انْ لا الهَ الاَّ انْتَ سُبْحانَکَ انِّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ» فإنّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ.
و عجبت لمن مکربه کیف لا یفزع إلى قوله: «أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرْ بِالْعِبادِ»، فإنّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: فَوَقیهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا.
و عجبت لمن أراد الدّنیا و زینتها کیف لا یفزع إلى قوله: «ما شاء اللّه لا قوّة إِلاّ باللّه»، فإنّى سمعت اللّه عزّ و جلّ یقول بعقبها: إنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْکَ مالا وَ وَلَداً فَعسى رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ. وَ عَسى مُوجِبَة.
چنانکه ملاحظه مى فرمایید امام علیه السلام از آیات یاد شده استنباط گسترش تأثیر اذکار مذکور براى ابد مى فرماید که اختصاص به مقام خاص و مورد مشخّص ندارند. هر کس براى نجات از غم به ذکر یونسى ذاکر باشد مشمول رحمت و کذلک ننجى المؤمنین مى شود، و به همین وزان در رهائى از خوف و مکر سوء و در روى آوردن دنیا و زینت آن به کریمه هاى یاد شده.
تبصره: نکته دیگرى در این حدیث شریف است که چرا امام علیه السّلام نفرموده است قال اللّه عزّ و جلّ بلکه مکرّر فرموده است فانّى سمعت اللّه عز و جل، سرّ آن چیست؟ در حدیث کب از چهل حدیث نکته 717 «هزار و یک نکته» (ص 565- 567 ط 1) اشاراتى در بیان این سرّ مستسر آورده ایم شاید ممدّى باشد. و بالأخره در نیل به این گونه حقایق صادره از بیت عصمت و وحى به لسان انسانهاى کامل، استاد زبان فهم باید زیرا که بیان اسرار به گفتار نیاید و اگر پاره اى به زبان آید زیان به بار آرد. لذا فرموده اند: عارف سر مى دهد و سرّ نمى دهد.
رساله نور على نور در ذکر و ذاکر و مذکور، ص: 14
کلمات فرج
لا إله إلا الله الحلیم الکریم لا إله إلا الله العلی العظیم سبحان الله رب السموات السبع و رب الأرضین السبع و ما فیهن و ما بینهن و ما تحتهن و رب العرش العظیم وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ و الصلاة على محمد و آله الطیبین
دعای یامن اظهر الجمیل
«یا من أظهر الجمیل و ستر القبیح و لم یهتک السّتر عنّى، یا کریم العفو، یا حسن التّجاوز، یا واسع المغفرة، یا باسط الیدین بالرّحمة، یا صاحب کلّ نجوى، و یا منتهى کلّ شکوى، یا کریم الصّفح، یا عظیم المنّ، یا مبتدئ کلّ نعمة قبل استحقاقها، یا ربّاه یا سیّداه یا مولاه یا غایتاه، صلّ على محمّد و أهل بیته، أسألک أن لا تجعلنى فی النّار.
الخصال ج1 158
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ ع مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الصَّمْتُ إِنَّ الصَّمْتَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الحِکْمَةِ وَ إِنَّ الصَّمْتَ یُکْسِبُ الْمَحَبَّةَ وَ إِنَّهُ دَلِیلٌ عَلَى کُلِّ خَیْر
الکافی ج2 113
عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى قَالَ حَضَرْتُ أَبَا الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَوْصِنِی فَقَالَ لَهُ احْفَظْ لِسَانَکَ تَعِز
الکافی ج2 115
ُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا مِنْ یَوْمٍ إِلَّا وَ کُلُّ عُضْوٍ مِنْ أَعْضَاءِ الْجَسَدِ یُکَفِّرُ اللِّسَانَ یَقُولُ نَشَدْتُکَ اللَّهَ أَنْ نُعَذَّبَ فِیک
الکافی ج2 114
ٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ کَانَ الْمَسِیحُ ع یَقُولُ لَا تُکْثِرُوا الْکَلَامَ فِی غَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ فَإِنَّ الَّذِینَ یُکْثِرُونَ الْکَلَامَ فِی غَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ قَاسِیَةٌ قُلُوبُهُمْ وَ لَکِنْ لَا یَعْلَمُون
امالی طوسی، حدیث اول کتاب:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ): لَا تُکْثِرُوا الْکَلَامَ بِغَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ، فَإِنَّ کَثْرَةَ الْکَلَامِ بِغَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ قَسْوَةُ الْقَلْبِ، إِنَّ أَبْعَدَ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ الْقَلْبُ الْقَاسِی.
درباره این سایت